سلام
خيلي دارم سعي ميكنم دچار روزمرّگي و عادت و يكنواختي نشم ولي با دست و پا زدن بيشتر تو اين دنيا كه مثل يه باتلاق
بي پايان ميمونه بيشتر دارم غرق ميشم
دست و پا زدن ميشه همين اعتياد به اينترنت و فيسبوك و يا بيخيالي به اتفاقات دور وبر
و خيلي چيزاي ديگه
شايد الان فقط منتظر اينم كه هر چه زودتر اين روزمرّگي به روز مرگ ي دردناك ولي شيرين تبديل بشه
اصلاً نميخوام اينجا از نااميدي حرف بزنم چون حداقل در لفظ اميدمو هيچوقت از دست نميدم ولي يادمه همون موقع كه از خدا طلب اميد و موفقيت ميكردم يه خواستهء كوچك و شدني هم دركنارش داشتم